«دروغ» برتر از گوهر آمد پدید

نیک آهنگ کوثر - منبع: خودنویس

الان خبری می‌خواندم در باره شکایت مرد چینی از همسر سابقش .. مردی که با همسری زیبا ازدواج کرده اما فرزندانی بسیار کریه‌ حاصل زندگی‌شان بوده و معلوم شد که خانم، نزدیک ۱۰۰ هزاردلار در کره جنوبی خرج زیباسازی خود کرده اما به شریک زندگی‌اش چیزی درباره این جراحی پلاستیک نگفته بود…حالا مرد نگون‌بخت با فرزندانی روبرو شد که خیال می‌کرده حاصل خیانت همسر سابقش بوده‌اند…اما آزمایش ژنتیکی چیز دیگری را نشان داد و آخر سر هم دادگاه خانم را به پرداخت ۱۲۰ هزار دلار خسارت به مرد «فریب‌»خورده محکوم کرد. اما به مسائل سیاسی که نگاه کنیم، می‌بینیم که بسیاری از ما ایرانی‌ها، بر خلاف مرد چینی، از اینکه حکومت و دولت [که به نحوی شرکای زندگی‌مان محسوب می‌شوند] به ما دروغ می‌گویند، احساس خوشحالی هم می‌کنیم! باورتان نمی‌شود؟ یک فروند رئیس جمهوری داریم، که از سال ۱۳۵۸ به رای دهندگان دروغ گفته و خود را «دکتر» روحانی معرفی کرده است. مدرک، به درک! دروغش را کجای دل‌مان بگذاریم؟ سال‌ها بعد که مدرک تقلبی‌اش لو رفته، با کمک دوستانی، بدون حضور سر کلاس، و هم‌زمان با اشتغال در مجلس و شورای‌عالی امنیت ملی و مرکز تحقیقات استراتژیک، فوق لیسانس و دکترا از دانشگاهی گرفته که سند و مدرک حضور او در کلاس‌های دانشگاه را ندارد! باز هم مدرک به درک! دروغش را کجای دل‌مان بگذاریم؟

روحانی در مناظره‌ها، خود را حقوق‌دان خواند و نه سرهنگ سرکوب‌گر، و قول داد از «حقوق ملت» دفاع کند. البته شنیدن واقعیت از حاکمان هم بخشی از حقوق ملت است…اگر ملت حقوق‌شان را طلب نمی‌کنند، بحث دیگری است!

حالا، جناب حقوق‌دان غیر سرهنگ، گرچه نقشی در قوه قضائیه ندارد، اما بالاترین مقام امنیت ملی کشورمان که هست! گیرم شمخانی دبیر است، اما رئیس کیست؟

در طول مدت ریاست حسن روحانی بر ساختمان سفید خیابان پاستور، اعدام‌ها افزایش چشم‌گیری داشته است.

بسیاری از دوستانی که در روزهای آخر به روحانی رای داده‌اند و مایلند از انتخاب خود دفاع کنند، تمایلی به خواندن اسنادی ندارند که پیش از ۲۴ خرداد وجود داشته اما آن‌ها از وجودشان بی خبر بوده‌اند.

این اسناد، در سایت مجلس و آرشیو روزنامه‌ها موجود است. بر اساس یکی از این اسناد مربوط به تیرماه سال ۱۳۵۹، آقای روحانی خواستار اعدام در ملا عام، در نماز جمعه بوده است. نمی‌دانم کسی که طرف‌دار اعدام برای عبرت گرفتن بقیه بوده، آن هم به این شکل، می‌تواند دل‌نگران حقوق بشر و حقوق ملت باشد؟ شاید برای کسانی که با شناختی لحظه‌ای به روحانی رای داده‌اند این مساله قابل توجیه و یا نادیده گرفتن باشد، اما واقعیت تغییری نمی‌کند.

حسن روحانی، هیچ‌گاه به طور رسمی، از دیدگاه قدیم خود عقب‌نشینی نکرده و حرف قدیم خویش را خطا نخوانده است.

بسیاری قائل به این هستند که آدم تغییر می‌کند و یکسان نمی‌ماند. قبول دارم. انسان دائما در حال تکامل و رشد است، اما مگر همین انسان، وقتی در چارچوب قدرت قرار می‌گیرد، نباید مسوولیت هم بپذیرد و پاسخگو شود؟ خب، پاسخ آقای رئیس جمهوری به نگاهش درباره سخنان «حسن روحانی» در جلسه علنی مجلس در ۲۳ تیر ۱۳۵۹ چیست؟ و پاسخ کسانی که از تحقیق درباره روحانی می‌هرساند و انتشار اسناد قدیمی درباره او را «تخریب» می‌نامند چیست؟

روحانی از یک طرف، به عنوان حقوق‌دان، اشغال سفارت آمریکا را توجیه می‌کند. حامی اعدام‌های علنی «توطئه‌گران» در نماز جمعه است و شعار «مرگ بر آمریکا» را زیبا می‌خواند و درباره مدرکش بارها دروغ می‌گوید و …

امروز، ۹۵ روز از به قدرت رسیدن حسن روحانی می‌گذرد.  بر اساس آن‌چه بر روی سایت «روحانی سنج» دیده می‌شود، روحانی به اکثر قول‌هایش عمل نکرده است.

سوال این‌جاست: آیا همه بار مسوولیت بر دوش کسی است که سوابقش نشان از دروغ‌گویی او می‌دهد و ناراستی‌اش، یا با کسانی است که بدون علنی کردن نکات کمتر دیده شده او، به انتخابش کمک کردند؟ و یا به رای دهندگانی که بدون تحقیق او را برگزیدند؟ جواب هر چه باشد، منجر به بازگشت روح در کالبد اعدام شدگان نخواهد شد.

صفحه خودنویس در فیسبوک

«دروغ» برتر از گوهر آمد پدید