تجربه می گوید برای کشتار مخالفان، حکومت از دوردستها شروع می کند و به مرکز می رسد. از اعدام فله ای و ناگهانی زندانیان بیگناه در کردستان و زاهدان و ارومیه آغاز می کند تا به اوین برسد. ایران؛ تنها کشوری است که حکومت از ابزار “اعدام تلافی جویانه!” استفاده می کند. یعنی زندانیان همسو با یک گروه را، به تلافی اعمال آن گروه به چوبه دار می سپارد! ۱۶ سرباز مرزبان بیگناه در پاسگاه سراوان، در حمله ای تروریستی به شهادت رسیدند و مرگشان ایران را داغدار کرد. روحشان شاد و خانواده هایشان در صبر و آرام باشند. اما بلافاصله توسط دادستانی زاهدان،”ماکت کشتارهای ۶۷” تکرار شد و به تعداد آن سربازان شهید،
۱۶ نفر از زندانیان را که “حکم حبس” داشتند، شبانه اعدام کردند! یعنی تغییر حکم حبس به حکم اعدام ظرف چند ساعت انجام شد و به تعداد سربازان شهید در پاسگاه سراوان، زندانیان عقیدتی را اعدام کردند! این اتفاق هولناک در ارومیه و کردستان هم رخ داد و از جمله “حبیب الله گلپری پور” هموطن بیگناه کُرد بدون اعلام قبلی
اعدام شد. من مدتی در میان مردم فهیم و صبور و ستمدیده استان کردستان و در چابهارِ سیستان و بلوچستان زندگی کرده‌ام و آنقدر زخم تبعیض و ستم را در شرحه های روح آنان دیده‌ام که تا دنیا دنیاست، ایران را به این اقوام مظلوم “بدهکار” می دانم. مردمی که مجبورند ظلم و تحقیر مدیران غیربومی را تحمل کنند و اگر هم اعتراض کنند “محارب” قلمداد می شوند و در “اعدامهای تلافی جویانه” اینچنینی قربانی می شوند.
من، هم برای آن سرباز بیگناهی که در سراوان شهید شده و هم برای آن زندانی بیگناهی که به تلافی اعدامش کرده اند، حس تلخ مشترکی دارم. همگی را فرزندان قربانی کشوری می دانم که مردمش فراموش می کنند که “باد مرگ” همیشه از استانهای دوردست، به سمت تهران می وزد و برای حق طلبی، باید هزینه بدهیم وگرنه روزی که نوبت به خود ما برسد، کسی باقی نمانده تا همدرد ما باشد. این یاداشت تقدیم شد به تمامی قربانیان بیگناه سرزمینمان؛ از سربازان بینگاه پاسگاه سراوان؛ تا اعدامیان مظلوم زاهدان و کردستان و ارومیه و اوین …
۷ آبان ۱۳۹۲
۲۵ سال پیش در هفتم مرداد ۱۳۶۷، آیت الله خمینی با صدور حکم بالا دستور قتل عام هزاران تن از زندانیان مخالف را صادر کرد. پیرو این حکم هیات های مرگ در تهران و شهرستان ها تشکیل شد و طی مرداد و شهریور ۱۳۶۷ لا اقل ۴۰۰۰ تن از زندانیان سیاسی مخالف حکومت که بیشتر آنها عضو مجاهدین یا گروههای چپ بودند را مخفیانه اعدام کردند:
«…کسانی که در زندانهای سراسر کشور بر سر موضع نفاق خود پافشاری کرده و می‌کنند، محارب و محکوم به اعدام می‌باشند و تشخیص موضوع نیز در تهران با رای اکثریت آقایان حجت‌الاسلام نیری دامت افاضاته (قاضی شرع) و جناب آقای اشراقی (دادستان تهران) و نماینده‌ای از وزارت اطلاعات می‌باشد، اگر چه احتیاط در اجماع است، و همین طور در زندانهای مراکز استان کشور رای اکثریت آقایان قاضی شرع، دادستان انقلاب و یا دادیار و نماینده وزارت اطلاعات لازم الاتباع می‌باشد، رحم بر محاربین ساده‌اندیشی است، قاطعیت اسلام در برابر دشمنان خدا از اصول تردیدناپذیر نظام‌اسلامی است، امیدوارم با خشم و کینه انقلابی خود نسبت به دشمنان اسلام رضایت خداوند متعال را جلب نمایید، آقایانی که تشخیص موضوع به عهده آنان است وسوسه و شک و تردید نکنند و سعی کنند اشداء علی الکفار باشند. تردید در مسائل قضایی اسلام انقلابی نادیده گرفتن خون پاک و مطهر شهدا می‌باشد. والسلام»
تحقیق بنیاد برومند درباه کشتار زندانیان سیاسی ایران در سال ۶۷ که توسط جفری رابرتسون، حقوقدان معتبر انگلیسی انجام گرفته است را در
این لینک بخوانید.
هموطنان, تا تاریخ گذشته خود را ندانیم نمیتوانیم آینده ای موفق و باشکوه برای وطن و ملتمان بسازیم و مجبور به تکرار تاریخ خواهیم شد. از این رو به دو رهبر(خمینی و کوروش) و دیدگاه شان وحقایق تکان دهنده پیرامون آنها میپردازیم.
حقایقی تکان دهنده از دو رهبر و دو دیدگاه را
اینجا بخوانید.
اعدامهای تلافی جويانه، ماكتی از كشتارهای ۶۷
No comments:
Post a Comment