Jafar Panahi’s Closed Curtain collaborators grounded in Iran

بیست و یک ۲۱ فوریه؛ روز جهانی زبان مادری

بیست و یک ۲۱ فوریه؛ روز جهانی زبان مادری

به زبان مادری خود برای ما یک کامنت بگذارید

Thursday is International Mother Language Day. This dove contains the word "peace" in over 100 languages. Do you see your native language here? Let us know!

Write a comment in your native language

More on the importance of languages here: http://j.mp/A9ESE2

بیست و یک ۲۱ فوریه؛ روز جهانی زبان مادری

به زبان مادری خود برای ما یک کامنت بگذارید

آموزش دروس به زبان مادری یکی از راه‌های مبارزه با بی‌سوادی و بالا بردن کیفیت آموزش است. حمایت و پشتیبانی از زبان‌ها منجر به حفظ دانش قدیم و انتقال آن به نسل‌های آینده می‌شود و از این طریق، هر فردی نظرش را بیان می‌کند و این امر در نهایت منجر به اتحاد اجتماعی می‌شود.

سازمان یونسکو 21 فوریه را به مناسبت «روز جهانی بزرگداشت زبان‌های مادری» با هدف آگاه کردن مسوولان فرهنگی کشورها نسبت به حمایت از نشر کتب آموزشی به زبان‌های مادری جشن می‌گیرد.

سازمان یونسکو در سال 1999 و مجمع عمومی سازمان ملل نیز در سال 2000، روز 21 فوریه را با هدف ایجا تنوع زبانی و آموزش‌های چند زبانه و توجه به اهمیت آموزش به این زبان‌ها، روز جهانی بزرگداشت زبان‌های مادری اعلام کرد.

نقل از ایسنا

https://www.facebook.com/photo.php?fbid=569349389744448&set=a.157174070961984.36938.157026050976786&type=1&theater

بــــاش آقاى پنـــــاهــى! بــــاش!

همراه روزهای تلخ سلام!

روزهای تلخ … روزهایی که تلخ بود … اما – هنوز – سیاه نبود!

رنگ داشت! خیابان ها هنوز در محاصره شور و امید ما بود!

دل همه انگار برای روزهایی که به رنگ شال تو در جشنواره فیلم مونترال، سبـــز سبــز بود، تنگ شده …

روزهایی به رنگ زندگی …

آن روزها گذشت و نه شور ماند و نه خیابان! حالا باز هم فقط مـــــــا هستیم که باقی ماندیم …

ما ماندیم و ایستادیم و سر تا پا همراهی شدیم …

درد "ندا"هایمان را رنگ زندگی زدیم تا سرزمینی را که با خون، بیگانه نیست را دوباره دل شکسته نبینیم …

و تو قدم به قدم این راه را با ما هم سفر و همراه بودی …

مثل همین چند روز پیش! که با خرس نقره ای جشنوارهٔ برلین برای جادوی قلمت در فیلنامه نویسی، باز هم یادمان آوردی که امید و حضور، تنها راه دوری از این همه تاریکی است …

و این پیروزی مهر تائیدی بود بر "تمام قد ایستادن" تو …

ایستادنی که "پرده" لحظه لحظه اش را به تصویر کشیده بود …

یک "نه" ی محکم! به حکم دادگاه ناعادلانه ای که تمام دنیا را به اعتراض علیه خود کشانده!

چنان که بازیگر زن فیلمت رو به جهانیان می‌گوید که نقش تو را بازی می کند! نقش همان قسمت تاریک از تو که از امید خالی شده است!

اما ما بازتاب تمام روشنی های توییم! تمام امیدهایی که تو پروراندی و مجال ندادی سردی رکود و ناامیدی وجودمان را از نور آزادی خالی کند …

ما را به سخت جانی خود این گمان نبود …

اما هدف بالاتر از تمامی این سختی ها بود …

و تو یک طرفِ عبور از این سختی ها بودی … و هستی! و هستی!

حتی شنیدن این خبر که "خودکشی" به ذهن روشن تو خطور کرده، به سنگینی آوارِ جانفرسای تمام این روزهای گذشته است …

تو باید باشی … این مردم خسته و تنها … به سوسوی نور وجودت، به سوسوی نور جادویی نوشته هایت، به سوسوی مهر و آزادی قلبت نیاز دارند …

جا زدن در قاموس آزاده ای چون تو معنایی ندارد …

این خلاف تمام آموزه های روزهایی است که گذراندیم! درس هایی که به بهای خون ، آزادی، درد و ترس خریده شد! و تو یکی از آموزگارانش بودی …

باش …

باش و به دنیا نشان بده ما همدل تر و همراه تر از همیشه، دست در دست هم، هنوز امید و برابری و آزادی را فریاد می کنیم!

باش تا جهان ببیند و بداند:

سراپا اگر زرد و پژمرده ایم ولی دل به پاییز نسپرده ایم …

سهیل پرهیزی

مسئول کمپین بین‌المللی حمایت از جعفر پناهی . Jafar Panahi

دوشنبه ۱۸ فوريه ۲۰۱۳ – ۳۰ بهمن ۱۳۹۱

مریم مقدم در نشست نقد فیلم «پرده» ساخته جعفر پناهی در جشنواره فیلم برلین می‌گوید: «من در این فیلم قسمت تاریک زندگی پناهی را مجسم می‌کنم،‌‌ همان قسمتی از او که دیگر از امید خالی شده است.»

http://www.radiozamaneh.com/culture/silver-screen/2013/02/14/24504

کامبوزیا پرتوی در پاسخ به این سوال که آیا پناهی به خودکشی فکر می کند گفت: "نه این که هر روز به آن فکر کند، اما وقتی به آدمی در اوج خلاقیت می گویند کار نکند، خودبخود و ناخودآگاه به مساله خودکشی فکر خواهد کرد."

http://www.bbc.co.uk/persian/arts/2013/02/130212_l44_panahi_berlin_pardeh.shtml

تداوم بی خبری و افزایش نگرانی‌ها از وضعیت سلامت ساسان آقایی

سحام‌نیوز: با گذشت بیش از ۱۲ روز از قطع تماس تلفنی ساسان آقایی و بی خبری مطلق از این روزنامه نگار، نگرانی ها نسبت به وضعیت وی افزایش پیدا کرده است.

در آخرین مراجعه خانواده های روزنامه نگاران بازداشت شده در روز پنج شنبه مورخ ۱۳۹۱/۱۱/۲۵ به زندان اوین، مسوولین مربوطه روزنامه نگاران را همچنان ممنوع الملاقات اعلام کرده و مانع دیدار خانواده‌ها با آنها شدند. صبح روز جمعه در پی محرومیت خانواده ها از دیدار با عزیزانشان و بی‌پاسخ ماندن پیگیری خانواده‌ها از سرنوشت روزنامه نگاران،‌ مادر ساسان آقایی به دلیل فشار روحی و استرس‌های وارده ساعاتی را در بیمارستان بستری شد.

به گزارش ادوارنیوز، وضعیت جسمی سلیمان محمدی نیز در شرایط خطرناکی قرار گرفته است. وی چندی پیش به منظور جراحی دیسک کمر در بیمارستان بستری شد و اکنون با مشکلات عدیده‌ای در انفرادی اوین دست به گریبان است.

ساسان آقایی دبیر سرویس بین الملل روزنامه اعتماد بیست و یک روز پیش در جریان یورش ماموران امنیتی به دفتر این روزنامه به همراه جواد دلیری سردبیر و نسرین تخیری دبیر سرویس اجتماعی بازداشت و روانه زندان اوین شدند. علاوه بر این ماموران امنیتی با یورش به روزنامه های بهار،‌شرق، آرمان و منزل صبا آذرپیک اقدام به بازداشت شمار دیگری از روزنامه نگاران کردند. پژمان موسوی، پوریا عالمی، امیلی امرایی،‌ نرگس جودکی، حسین یاغچی، فاطمه ساغرچی، کیوان مهرگان، اکبر منتجی، در شمار بازداشت شدگان هستند. روز پیش از این نیز میلاد فدایی‌اصل و سلیمان محمدی بعد از خروج از محل کارشان بازداشت شدند.

عود بیماری سرطان سینه زهرا منصوری و مخالفت وزا رت اطلاعات با مرخصی درمانی

زهرا (محبوبه) منصوری زندانی سیاسی بند زنان زندان اوین با عود بیماری سرطان سینه روبرو گشته و با وجود موافقت دادستانی، وزارت اطلاعات با اعزام وی به مرخصی درمانی مخالفت کرده است.

ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، زهرا منصوری زندانی سیاسی بند نسوان زندان اوین که از بیماری صرع رنج می‌برد، بتازگی با عود سرطان سینه در وضعیت وخیمی قرار گرفته است.

این در حالی است که با دستور پزشک زندان، دادستان اجازه مرخصی درمانی وی را با قرار وثیقه ۲۰۰ میلیون تومانی صادر کرده است، ولی وزارت اطلاعات با مرخصی استعلاجی نامبرده مخالفت کرده است.

زهرا منصوری پیش‌تر نیز در بهار سال ۹۰ که بازداشت گردید، در بند ۲۰۹ زندان اوین تحت عمل جراحی قرار می‌گیرد، ولی از آنجا که عمل مورد نظر با تشخیص اشتباه پزشکان همراه بود، بیماری سرطان سینه وی مجددا عود کرده و وی را در شرایط خطر ناکی قرار داده است.

این زندانی زن همچنین در تاریخ ۶ آبان ماه در حالی مجددا جهت اجرای محکومیت صادره بازداشت و به زندان اوین منتقل گردید که به تازگی تحت عمل جراحی مربوط به ناراحتی‌های روده قرار گرفته بود و بسیاری از اعمال طبیعی بدن انسان، نظیر نشستن برایشان دشوار شده بود.

وی در شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی پیرعباس به اتهام اقدام علیه امنیت ملی به تحمل ۵ سال حبس تعزیری محکوم شده بود که این حکم به دلیل وضعیت خاص جسمی به ۲ سال حبس تعزیری و ۵ سال حبس تعلیقی تقلیل یافت.

قابل ذکر است که زهرا (محبوبه) منصوری خواهر زندانی سیاسی محمد علی منصوری است، ایشان همواره به دلیل وابستگی‌های خانوادگی تحت فشار بوده‌اند.

محمد علی منصوری که از ۱۱ شهریورماه سال ۱۳۸۶ در زندان به سر می‌برد، به اتهام ارتباط با سازمان مجاهدین خلق به تحمل ۱۷ سال حبس تعزیری و تبعید به زندان رجایی شهر کرج محکوم شده است.

بازداشت و بلاتکلیفی ۱۳۰ روزه یک وبلاگ نویس در زندان عادل آباد شیراز

کاوه طاهری وبلاگ نویسی که در ۲ مهر ماه سال جاری بازداشت شد، بیش از ۱۳۰ روز است که بصورت بلاتکلیف در زندان بسر می‌برد.

ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، کاوه طاهری وبلاگ نویس ساکن شیراز در تاریخ ۲ مهرماه سال جاری با مراجعه مامورین اطلاعات سپاه به محل کارش بازداشت و ابتدا به بازداشتگاه پلاک ۱۰۰ سپاه و پس از ۵۲ روز به زندان عادل آباد شیرزا منتقل گردید.

مامورین که در هنگام بازداشت لب‌تاب شخصی وی را ضبط نموده بودند سپس به منزل کاوه طاهری مراجعه کرده و ضمن تفتیش منزل وسایل شخصی او از قبیل هارد کامپیو‌تر، دستنوشته‌ها و… را ضبط کرده و با خود بردند.

یکی از بستگان این وبلاگ نویس به گزارشگر هرانا گفت: "کاوه طاهری که ۳۱ سال سن دارد، دوره‌های خبرنگاری را پشت سر گذاشته و کارت خبرنگاری نیز داشته است و یکی از موارد اتهامی وی در بازپرسی خبرنگاری بدون مجوز اعلام شده است."

اکنون باوجود گذشت بیش از ۱۳۰ روز از بازداشت کاوه طاهری و پیگیری مستمر خانواده هیچ دادگاهی برای وی تشکیل نشده و دادگاه به وکیل ایشان نیز اجازه مطالعه پرونده را نداده‌اند.

گفتنی است، اتهامات کلی این وبلاگ نویس در پرونده، اقدام علیه امنیت کشور و تبلیغ علیه نظام در فضای مجازی عنوان شده است

پاسخ شبنم مددزاده به نمايندگان مجلس:از اين نوع هتل ها در اين ک شور فراوان است

به گزارش جرس، متن نوشته شبنم مددزاده ، به شرح زير است:

چند روزی است که زندان اوين و بازديد اعضای کمسيون امنيت ملی مجلس از آن، سر تيتر خبرها شده است. اوضاع، بيست و اوين، هتل گزارش شد. من خطاب به کسانی که آن روز آمدند و رفتند، می نويسم. کسانی که با ديدن آن همه سختی و مصيبت به دستاوردهايشان باليدند.

شنيدند بی آنکه مسئوليتی در برابر حرف ها حس کنند. بی آنکه بدانند و يا بخواهند که بدانند از چونان هيأتی که از پس زمان ها آمده است، انتظار شنيدن از سپيده و طلوع نيست.

انتظار شنيدن جفاهای رفته هم از کليدداران اوين نمی رود. تنها نکته حائز اهميت از همه اين تبليغات، افتادن پرده های دروغ به دست خود شان بود. اعتراف به وجود زندانيان سياسی و عقيدتی در زندان ها که تا همين چند ماه پيش، انکار می شد در جوابيه ها به قعطنامه های نقض حقوق بشر، تا کنفرانس و تا مصاحبه های مطبوعاتی.

بله، ما زندانيان سياسی و عقيدتی هستيم. شما از "سلامتی کاملی" حرف زديد که دو سوم زندانيان اينجا از آن برخوردار نيستند. چند نمونه ای هم که صحبت هايشان به ميان آمد، نتوانست غبار از چشم های شما بروبد.

بله، شما از کم سويی چشم "کبری بنازاده"، زنی 62 ساله با پنج سال محکوميت، به علت عمل جراحی اشتباه در طول بازداشتش و از کلکسيونی از بيماری های "مطهره بهرامی" با 59 سال سن و محکوميت 15 ساله که دکتر زندان اوين، استراحت مطلق را برای او تجويز کرده و هنوز دستور عکس برداری برای تشخيص و درمان بيماری هايش اجرا نشده است تا بيماری لاعلاج "زهرا منصوری"، 60 ساله. شما اين شرايط را "سلامتی کامل" تعبير کرديد.

آن روز تمام واژه ها و کلمات و صداها از جفاها و بی عدالتی هايی که بر آنها رفته بود، می گفت و شما آنها را نشنيديد. مهوش شهرياري، عضو هيات مديره جامعه بهائيان ايران که از سال 86 در زندان است، از 20 سال حکمی که برای او و ديگر يارانش صادر شده است و از دو سال و نيم شرايط سخت نگه داری در 209 وزارت اطلاعات گفت. ژيلا بنی يعقوب، روزنامه نگار که از حکم 30 سال محروميت از شغلش گفت. صحبت از 15 سال حبس برای "مريم اکبری منفرد"، مادر سه دختر هفت تا 14 ساله که وثيقه يک ميليارد تومانی او هم نتوانست فاصله بين او و فرزندانش را کم کند. يا "صديقه مردای" زنی 51 ساله که با اعمال نفوذ بازجوی دهه 60 و حضور در دادگاه، به 15 سال حبس محکوم شد. .

آری اين زنان همه در آنجا بودند، در پيش چشمان شما و شما، آنها را نديديد و رنج هايشان را نشنيديد.

شما گفتيد که هيچ زندانی سياسی و عقيدتی در رجايی شهر نداريد. اين در حالی است که هشت نفر از ما زنان زنداني، برادر، همسر يا پدر و پدر بزرگمان در ميان آن 73 نفری هستند که هم اکنون در آن زندان نگه داری می شوند. ما نمی دانيم شما چگونه آنها را انکار می کنيد.

گفتيد که اوين هتل است.

زندانيان با کمک خانواده هايشان اين حداقل امکانات را برای تداوم سلامتی شان فراهم کرده اند. با تمام اينها من می پرسم، شما چرا راضی نشديد تا فرستادگان حقوق بشر سازمان ملل را در اين هتل پذيرايی کنيد تا ما هم به عنوان ساکنان اين هتل، استقبال شايانی از مهمانانتان می کرديم و حق مهمان نوازی را به جا می آورديم.

برای کمک به افزايش اطلاعات عمومی شما اين را اضافه کنم که از اين نوع هتل ها در اين کشور فراوان است. از رجايی شهر گرفته تا کرمان و بهبهان و ايذه که درخشش ستارگانش چشمگير است. آری شما از راز عميق انسان ها بی خبريد. همچون زمستان که از راز درختان ايستاده، بدون آنکه بداند، نطفه بهار در زهدان آنها بسته شده است.

رتبه ایران از نظر آزادی مطبوعات: ۱۷۴ در میان ۱۷۹ کشور

«سازمان گزارشگران بدون مرز» روز چهارشنبه ۱۱ بهمن فهرست شاخص سالانه آزادی مطبوعات در جهان برای سال ۲۰۱۳ را منتشر کرد که در آن رتبه‌های آزادی مطبوعات در ۱۷۹ کشور جهان دیده می‌شود.

در این فهرست، ایران از نظر آزادی مطبوعات در میان تعداد کشورهای یادشده در رتبه ۱۷۴ام قرار گرفته‌است. برپایه اطلاعات این جدول، تنها چهار کشور سومالی، سوریه، ترکمنستان، کره شمالی و اریتره در زمینه آزادی مطبوعات جایگاه بدتری نسبت به ایران دارند.

در گزارشی که «سازمان گزارشگران بدون مرز» به پیوست این فهرست منتشر کرده آمده‌است که ایران ازجمله ۱۰ کشور قعر این فهرست است که «کمترین احترام را برای آزادی رسانه‌ای» دارند.

این گزارش می‌افزاید که «حکومت ایران علاوه بر این، به زندانی کردن روزنامه‌نگاران و وب‌نویسان بسنده نکرده و حتی اقدام به آزار بستگان روزنامه‌نگاران می‌کند که این شامل بستگان روزنامه‌نگاران خارج از کشور نیز می‌شود.»

در صدر فهرست و در بالاترین رتبه آزادی مطبوعات، کشور فنلاند قرار دارد و پس از آن به ترتیب هلند، نروژ، و لوکزامبورگ جای گرفته‌اند.

در این فهرست آلمان در رتبه ۱۷، کانادا ۲۰، بریتانیا ۲۹، و ایالات متحده آمریکا در رتبه سی و دوم قرار دارد.

در سطحی پایین‌تر، اسرائیل در رتبه ۱۱۲، افغانستان ۱۲۸، ترکیه ۱۵۴، و جمهوری آذربایجان در جایگاه ۱۵۶ام جای گرفته‌اند.

دو مورد از بزرگ‌ترین جهش‌ها در بهبود وضعیت آزادی مطبوعات نسبت سال گذشته مربوط به میانمار با ۱۸ رتبه صعود و افغانستان با ۲۲ رتبه صعود است.

در این گزارش آمده است که اصلاحات انجام شده در برمه (میانمار) و این حقیقت که در سال جاری افغانستان هیچ روزنامه‌نگار زندانی ندارد دلایل این بهبود رتبه هستند.

در بخش دیگر این گزارش آمده‌است که ترکیه بار دیگر تنزل رتبه داشته‌است (۶ رتبه در سال جاری) و این کشور در حال حاضر «بزرگ‌ترین زندان روزنامه‌نگاران است، به‌ویژه آن دسته از روزنامه‌نگاران که نظراتی انتقادی نسبت به برخورد مقامات با مسئله کردها داشته‌اند.»

ایران سال گذشته در فهرست آزادی مطبوعاتی سازمان گزارشگران بدون مرز که مربوط به سال ۲۰۱۱ و آغاز ۲۰۱۲ بود در میان ۱۷۹ کشور جهان در رتبه ۱۷۵ام قرار داشت.

در گزارش همراه فهرست سال پیش آمده‌بود: «در ایران که در رتبه ۱۷۵ام قرار دارد، سال‌هاست که تعقیب و تحقیر روزنامه‌نگاران جزئی از فرهنگ رسمی سیاسی شده است. رژیم در این کشور از طریق آزار و اذیت رسانه‌ها زنده است.»